Drygva - Дрыгва

еларусь
Богі даруюць зямныя багацці.
Старажытная Беларусь
Зброя хваліцца перамогамі.
Старажытная Беларусь
У баі ратавалісь нямногія.

Старажытная Беларусь
Цячэ па крыві гонар і смеласць.
Старажытная Беларусь
Хто паспрабуе ў нас жах пасеяць!?
Старажытная Беларусь
Усхваляем веліч Сонца!
Старажытная Беларусь
Наш род - род пераможцаў!
Наш род - род пераможцаў!



Цяжкія крокі

Цяжкія крокі па мяккай зямлі,
Паветра цяжкога поўныя грудзі.
Думкі таксама, нібы камяні,
Надзеі апошнія губяць.

Вецер апошні раз лашчыць нам твары,
Птушкі пяюць развітальную песню.
Паказалася сонца з-за хмары,
Каб ўбачыць нашу сустрэчу са смерцю.

Пільныя позіркі ўжо ўбачаць
Войска варожага чорныя сцены.
Іх гострыя дзіды толькі мараць
Узняць над зямлёю нашыя целы.

Але ёсць яшчэ моц і ў нашых руках
Не застарэла бацькоўская зброя.
Ніякага жаху няма ў вачах,
Не аддадзім землі родны бяз бою !



ПРАВАДЫР

Гартаваў свой характар ў смяротных баях,
Як ў кузнях гартуецца зброя
Страх ніколі не меў адлюстравання ў вачах
І нязломаны дух прагнуў волі.

Стагнала зямля ад чужацкіх нападкаў,
Разліўся смутак паўсюды.
Рэха несла пагрозлівы грукат капытаў,
Блішчэў позірк смерці галодны.
Але людзі дрыгвы не здаюцца без бою
Табе бацька наказваў з дзяцінства.
Ваяроў-продкаў дух быў заўсёды з табою
Неразрыўна,як камень адзінства.

“Возьмем ў рукі мячы ,абаронім наш род!”
Правадыр заклікае на бой
На плячах не адчулі каб ворага гнёт
Непахіснаю станем сцяной!